Al 60 jaar blij met hun huurhuis

Het echtpaar Van den Broek woont al 60 jaar met veel plezier in hun huis in de wijk Biesdonk in Breda. Om dit bijzondere moment te vieren, kwamen wijkconsulent Tim van Ierland en sociaal beheerder Maartje van Peer langs met een bos bloemen en een kopie van het eerste huurcontract. In ruil kregen ze zelfgebakken appeltaart en mooie verhalen over 60 jaar wonen in Biesdonk.

Begin jaren ’60 was er een groot tekort aan woningen. Daarom woonden de heer en mevrouw Van den Broek samen met hun dochtertje bij de ouders van mevrouw. “Dat gebeurde vaak in die tijd. Als mensen een kamer over hadden, werd die verhuurd,” vertelt de heer Van den Broek. 

Aan de rand van de Vuchtpolder
In 1965 werkte hij als schilder aan de eerste huizen in de nieuwbouwwijk Biesdonk aan de rand van de Vuchtpolder. Hij vroeg aan de uitvoerder of er voor hen nog een woning over was. Zo gebeurde het. “Je gaat wel duur wonen Kees, zeiden mensen toen. We betaalden 95 gulden (ongeveer € 43,00) per maand. In het centrum was het goedkoper,” zegt hij. “Onze oudste dochter was toen 7. Twee jaar later werd onze jongste dochter hier geboren. De meiden gingen hier naar school, toen nog in noodgebouwen. Ook de kerk was er nog niet. We keken uit op een open veld met hazen en konijnen,” vertelt mevrouw Van den Broek. 

Pannenkoeken met eieren van eigen kippen
Hun gezellige tuin staat vol bloemen. Die verzorgt mevrouw Van den Broek. “Ik doe het in stukjes. Ik word te oud om alles in één dag te doen.” Aan de tuinmuren hangen mooi beschilderde vogelhuisjes, het werk van meneer. Ook is er een grote kippenren en een vogelkooi met kanaries. “Aan de tuin mag ik niet komen, maar de kippen en vogels zijn van mij. Vroeger had ik meer kippen, nu nog vijf. Drie leggen elke dag een ei. We eten die zelf, maar geven ook aan kinderen en kleinkinderen. En ik bak graag pannenkoeken met extra veel eieren. Eerst voor de kleinkinderen, nu ook voor de achterkleinkinderen. De oudste is 18, de jongste 2,” zegt hij trots. 

Als er echt iets is, helpen buren elkaar
De buurt is wel veranderd. “Van de eerste bewoners zijn wij de enigen die nog hier wonen. Sommigen zijn overleden, anderen verhuisd. Vroeger kende iedereen elkaar. Nu weet je soms niet wie je buren zijn,” zegt mevrouw Van den Broek. Haar man vult aan: “Maar als er echt iets is, helpen we elkaar. Laatst had ik lekkage in de kippenren. Samen met de buurman heb ik het opgelost. Dat was fijn. En ik hou de buurt graag netjes. Ik maak de poort schoon en ruim op bij de containers. Zo spreek ik nog veel mensen.” 

 Ze vinden het jammer dat niet iedereen zuinig is op de wijk. “Tuinen zijn tegenwoordig vaak helemaal betegeld. Het water kan dan niet weg. En er ligt vaak rommel in de bosjes. De gemeente heeft pas nieuwe planten gezet, maar die zijn er door jongeren uit getrokken. Zonde, als er moeite wordt gedaan en het dan weer kapot wordt gemaakt.” 

60 jaar huurder: bijzonder maar niet uniek
Omdat meneer Van den Broek nog veel zelf aan het huis doet, is er niet heel veel contact met Alwel. Toch weten ze Tim en Maartje wel te vinden als het nodig is. Maartje: “Hoewel het bijzonder is dat dit echtpaar al 60 jaar in hetzelfde huurhuis woont, is het niet uniek. Alwel heeft meer huurders die al 30, 40, 50 of zelfs 60 jaar bij ons wonen. We proberen daar altijd even bij stil te staan, al kunnen we dat niet bij iedereen zo uitgebreid doen.”  

Het echtpaar Van den Broek woont in elk geval nog altijd met veel plezier in hun huis. “Als ik hier wegga, moeten ze me dragen,” zegt meneer Van den Broek met een glimlach. 

Tekst en fotografie: Typisch Termeer